Mermaid Moonshine (B) Blues - Americana Missy Sippy Gent (06-12-2022) reporter & photo credits: Marcel info club: Missy SIppy © Rootsville 2022

Gisteren nog in Ruiselede, vandaag richting Missy Sippy – de enige echte juke joint aan de Leie. Ik was heel braaf geweest en daarom had Sinterklaas mij beloond met een optreden van Mermaid Moonshine en dat kon ik natuurlijk niet laten liggen.

Mermaid Moonshine is een project van Marc Borms (ook gekend van Catfish & Cotton – zang, piano en gitaar) en zijn echtgenote en zielsverwante An Staels (zang). De derde kompaan is vriend en contrabassist Karel Algoed, die al zeker geen onbekende is in de Missy Sippy. Het trio brengt eigen werk, aangevuld met songs van hun grote helden zoals daar zijn: Mississippi John Hurt, John Prine, Eric Bibb, Townes Van Zandt, Willie Nelson, Bonnie Raitt, Sierra Ferrell en vele andere.

De muziek die ze brengen is een mix van blues, americana en singer- songwriter songs en het geheel ademt de sfeer van het diepe zuiden van Amerika, waar ze graag vertoeven. En eigenlijk zij niet alleen eerlijk gezegd. In dit project “Mermaid Moonshine” gaan Marc en An samen op zoek naar mooie dingen, waarbij de zeemeermin en maneschijn vaak als metafoor gebruikt worden... De vrouw en de typisch gestookte ‘booze’ uit het Zuiden, de ‘Moonshine’, die menig songwriter weten te inspireren.

Ondanks het koude en het miezerige weer, hadden de mensen toch de weg gevonden naar onze lieveling joint. Maar voor ik verder ga met het verslag, wil ik toch even een dikke middenvinger opsteken naar al die muziekanalfabeten, die het nodig vonden om met hun lawaai en respectloos gedrag de avond te verpesten van diegenen die wel naar de muziek kwamen luisteren. Hopelijk blijven jullie ver weg op een volgende gelegenheid. Voilà, dat moest mij dan even van het hart.

Het trio liet dat gedoe niet aan hun hart komen en gingen van start met ‘Beefsteak Blues’ van James ‘Son’ Thomas. Daarmee wisten we ook hoe de rest van de avond zo ongeveer zou klinken, want dit werd gevolgd door ‘And So It Goes’ en ‘Sweet Loving Blues’. Met ‘For A Reason’ kregen we een eigen nummertje van Marc afkomstig uit de cd (IN) Sane. Knappe song die de stem van An ook extra in de verf weet te zetten en niet enkel nu maar wel gedurende het hele optreden. Haar zachte stem vormt een mooi contrast met Marc’s ietwat rauwere geluid.

Ondertussen kunnen wij genieten van Marc’s fijne fingerpickin’ gitaarspel en houdt Karel het rustig en cool aan de contrabas. ‘Got The Blues, Can’t be Satisfied’ was de eerste van MS John Hurt, niet verwonderlijk als je weet dat Marc een enorme fan is van de man. Hij trouwens niet alleen. Verwerkt in een calypso-achtige versie bracht Karel een schitterende nummer over ‘Liza’ en bezorgde de nieuwste songs ‘Thalahachee Deeper’ ons de nodige kiekenboelen. Diepgaande tekst over de dood van de jonge Emmett Till, die in 1955 werd vermoord in Drew, Mississippi omdat hij een blanke vrouw zou hebben beledigd. Ook dit, de Civil Rights, is een onderwerp die Marc nauw aan het hart ligt. De eerste set werd afgesloten met een nummertje van AJ Croce, ‘He’s Got A Way With Women’.

Na een korte pauze, waar bleek dat ik niet de enige was die zich stoorde aan het rumoerig publiek, hernam ons trio met vernieuwde moed. Enfin , Marc startte solo met ‘When Tomorrow’, waarna de rest volgde bij een knappe versie van ‘Payday’, alweer van Mister John Hurt. ‘Mermaid Moonshine’ en ‘Insane’ waren dan weer twee eigen songs die op de respectievelijke cd’s staan, waarna de Karel zichzelf mocht laten gaan in ‘We Three’ en dat leek hem op het lijf geschreven.

Marc ging ook regelmatig achter de  piano zitten en we kregen een leuke “barrelhouse” sfeertje, zoals bij zijn nieuwe song ‘Hang Me’. Als hij de “black & whites” beroert voel je dat de man één is met zijn instrument, dit is echt zijn ding.  Hij bleef dan ook een tijdje zitten voor een knappe ‘At The End Of The Rainbow’, ‘Wounded Heart’ – een nieuwe song waar Marc’s stem deed denken aan het rauwe geluid van Tom Waits,  en ‘Hot Shake Mama’ die dit fijn optreden mocht afsluiten.

Het zou echter jammer geweest zijn om zonder extra’s te vertrekken en we werden bij deze op onze wenken bediend met ‘Mess Around’ van Ray Charles en ‘Walking The Blues’ die het einde van deze muzikale avond betekende. Al bij al een zeer leuke muzikale avond met drie fijne mensen die met hart en ziel hun muziek aan de man brengen. Merci Mermaid Moosnhine !